Vandaag weer richting Limburg voor mijn tweede
wedstrijd van de MTB Kids Challenge te Opglabbeek. Leve de beklimmingen op de
mijnterrils. Maar… viel dit even tegen ! Nergens een berg te bespeuren in
Opglabbeek. Er zijn slechts 2 “heuveltjes” op het o zo platte parcours. Ik hou
persoonlijk meer van technische circuits. Maar vandaag is toch ook interessant
want hier kan ik mijn snelheid eens echt testen.
We komen weer met een ferme groep aan de
start, zo’n kleine 40-tal renners. Aangezien ik nog maar één Kids Challenge
wedstrijd reed, vertrek ik zelf van op de tweede rij. We zetten snel
aan op een brede baan en ik zit vooraan in een kopgroep van zo’n 15 renners.
Niemand durft al echt weg te springen, alhoewel het best nog een beetje sneller
kan (en mag). Dus trek ik eventjes door met enkel Jonas en Sander in mijn
spoor. In een slijkerig bosstuk met
enkele korte bochten moet Jonas lossen na een valpartij. Sander en ik zetten
door maar laten even later toch het tempo weer wat zakken want er blijven nog 2
rondes te rijden. Jonas, Nathan en nog 2 andere renners pikken aan en we rijden
verder met z’n zessen. Bij het ingaan van de laatste ronde vind ik dat er wel
weer wat verandering in de wedstrijd mag komen. En op de brede startbaan trek
ik opnieuw door op mijn grootste versnelling. Alleen Sander volgt. Ik doe het
meeste kopwerk en ga als eerste de laatste bocht in, op weg naar de finish. Ik
begin te spurten op een iets te grote versnelling waardoor ik niet onmiddellijk
aan de gewenste snelheid geraak. Maar eens gelanceerd, spurt ik door, de finish
kortbij. Dan komt Sander plots weer naast mij, we rijden schouder aan schouder,
en hij klopt me met een banddikte voorsprong. Ik ben 2 toeren te vroeg gestopt
met trappen. Is dat balen ! Tja…het kan je overkomen.
Groetjes van Louis en tot volgend weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten