BELGISCH KAMPIOENSCHAP MOUNTAINBIKE 2012
BK - Eupen
- 19-05-2012
Eindelijk het BK MTB, de
wedstrijd waar velen naar toe geleefd hebben. De weersvoorspellingen zijn niet
zo goed. Wisselvallig met regen- en onweersbuien voor het weekend. Ik heb nog
nooit in Eupen gekoerst maar de omloop staat me ferm aan. Een mooi, snel
parcours, heel afwisselend en ook ietwat verraderlijk. Het grootste stuk
situeert zich in het bos, met één langgerokken klim en voor de rest korte
nijdige hellingen, vooral single-tracks met veel stenen en boomwortels, heel
wat draaien en keren, enkele korte technische afdalingen en in terrassen weer
naar boven rijden. Voor elk wat wils dus. Alle passages volgen elkaar heel snel
op. Je moet ze haast echt een beetje op automatische piloot kunnen nemen. Een
goede verkenning vooraf is dus zeker noodzakelijk ! Om het parcours wat droog
te houden bij regen (zoals voorspeld) zijn bepaalde stukken opgevoerd met
keien. Door de hoge snelheid waarmee op dit parcours kan gereden worden, zijn
deze stukken dus uiterst riskant voor uitschuivers. Door de vele single-tracks zijn
er ook heel weinig zones om renners voorbij te steken. Als eerste het bos
induiken is volgens mijn papa en ik een goede strategie.
Donderdag 17-05-2012
Tegen de middag komen we aan
bij het voetbalstadion van Eupen. De mobilhomeparking is vlakbij het parcours
gelegen. We krijgen onmiddellijk een warme ontvangst van Suzanne Rex en haar 3
jongens. Ze wonen op 7 km van Eupen en nodigen Jens Vertongen en mij uit voor
een lekkere spaghetti bij hen thuis. Om 15u brengt ze ons terug naar Eupen.
Papa en ik gaan verkennen. Het parcours is grotendeels uitgezet, maar moet hier
en daar nog linten en veiligheidsmatten krijgen. De ondergrond voelt droog aan.
Da’s goed.
Vrijdag 18-05-2012
We gaan vandaag met ons gezin
onze vrienden in Maastricht opzoeken. Dat is slechts 50 km vanuit Eupen. Even
lekker ontspannen, weg van het circuit. Rond 18u zijn we terug en gaan papa en
ik nog eens verkennen, zien of er wat veranderd is. Het heeft de vorige nacht
hard gewaaid en geregend maar het parcours is hetzelfde gebleven. De zon
overdag doet alles snel opdrogen.
Zaterdag 19-05-2012
De dag van het BK is
aangebroken. In tegenstelling tot de weerberichten is het een zonnige en zelfs
warme dag. We hopen allen luidop dat dit lekkere weertje de hele dag zal
aanhouden. Om 10u30 begint de koers van de jongsten (7-8 jarigen) en daarna is
het om het uur aan een andere categorie. Onze reeks rijdt om 14u, met
aanmelding om 13u45 aan de startblokken. Alle categorieën vertrekken van op een
open grasveld naast het voetbalplein. Er is een lange startloop voorzien met
enkele lussen op het veld om het grote aantal renners heel vlug uit elkaar te
trekken. Na het plein volgt een stukje straat en dan zo’n 50m verder ga je een
parking op en het bos binnen.
Ik ben gefocust op mijn start. Ik mag als vierde mijn positie kiezen op sta centraal/binnenkant op de voorste startrij. Een startloop + 3 ronden moeten worden afgelegd. Ik had er liever 4 gereden om onze 35 minuten te vullen. Het is opvallend dat alle reeksen een korte koers rijden op dit BK.
Om 14u stipt horen we het fluitsignaal en ik schiet als een pijl weg (foto). Volledig volgens scenario, mijn meest explosieve start ooit ! Wat een snelheid. Nathan, Wannes en ik samen naar het bos toe. Zo kunnen we koers maken. Maar helaas glijdt Wannes uit in een bocht met steentjes vlak voor we het bos invliegen. Ik zit vlak op zijn wiel en tik het even aan, maar gelukkig blijf ik recht en schiet als eerste het bos in. Nathan in mijn spoor, gevolgd door Dries, Mattis G, Mattis J, e.a… Niettegenstaande deze razendsnelle (en lange) start voel ik mij fantastisch. Ik heb superbenen en kan het hoge tempo goed aanhouden. In de aanloop naar de lange klim kan ik al een gaatje van zo’n 20m slaan op Nathan. Dit gaat goed. Deze lange klim wordt voorafgegaan door een 90° bocht die opgevuld is met grote, grijze keien. Ik heb dit traject op voorhand voldoende en aan even grote snelheid geoefend. De bedoeling hier is om zo lang mogelijk voordeel te halen uit mijn snelheid bij mijn beklimming door minimaal af te remmen in deze bocht. En op verkenning lukte dit keer op keer. Maar het zit de West-Vlamingen niet mee en ook ik moet onderuit. Ik schuif over de stenen en knal met mijn gezicht op mijn stuur. Even is alles zwart-wit voor mijn ogen. Met een gehavende lip en een kapotte koersbril op mijn neus krabbel ik , een beetje halfdronken, recht. Ik zie dat ook mijn ketting eraf ligt. Ondertussen tikken al 15 seconden weg. Terwijl ik deze er weer opleg, rijden de achtervolgers mij voorbij. Shit…shit…shit !!! Ik spring weer op mijn fiets maar heb het gevoel dat elke boom die ik voorbij draai op mij afkomt. Ik zit momenteel op de 10de plek en ik heb een hele ronde nodig om weer op mijn positieven te komen. Ik verbijt echt de pijn : mijn hoofd bonst en mijn lip, elleboog, bil en knie zijn gekwetst. Heel veel supporters en vrienden langs het parcours moedigen me sterk aan, maar eerlijkheidshalve durf ik zeggen dat wanneer dit geen BK zou zijn geweest, ik misschien wel was afgestapt. Ondertussen rijdt Nathan aan kop, Dries in 2de positie en vermoedelijk gevolgd door de 2 Mattissen, Michiel, Jason, Nico, Wannes, Jonas … De derde en tevens laatste ronde vind ik mezelf en de kracht terug om aan een remonte te beginnen. Halfweg de ronde heb ik stelselmatig al zo’n 5 renners ingehaald. En ik ga op jacht naar Mattis G. die in 4de positie rijdt. Mama heeft geklokt en hij zit slechts op 12 secondjes voorsprong. Mama en ik geloven er nog in. Alle renners zijn behoorlijk op terwijl ik weer in de lift zit. Ik win zienderogen terrein en op het grasveld in de aanloop naar de aankomst ga ik nog over Mattis G. en word uiteindelijk zelf vierde. Dit is knokken geweest en iedereen is lovend over mijn inhaalrace. Maar toch… Ik finish met heel veel pijn en de ontgoocheling is behoorlijk groot. Ik had er heel veel van verwacht maar het mocht niet lukken. Deze keer geen fietspech, maar genekt door een valpartij. Had de wedstrijd 4 rondes geduurd of had ik een halve ronde eerder aan mijn heropmars kunnen beginnen, dan kon ik wellicht nog een podiumplaats behalen. Maar het is nu eenmaal niet anders. En dat is toch even slikken. Hopelijk mag het tij snel keren.
Ik ben blij voor diegenen voor wie het wel is gelukt vandaag : proficiat Nathan, Dries en Mattis J. En ook proficiat aan alle andere renners. We brachten weer spektakel vandaag met z’n allen. Bedankt ook aan alle supporters voor de vele aanmoedigingen. Ik had ze zo nodig en jullie gaven me weer vleugels. Aan Peter, Gemma, Math en Marie-Thérèse, fijn dat jullie erbij waren.
En tot slot, succes voor mijn teamgenoten die zondag in Eupen hun BK rijden en voor de teamgenoten op de wereldbekerwedstrijd in La Bresse, Frankrijk.
Ik ben gefocust op mijn start. Ik mag als vierde mijn positie kiezen op sta centraal/binnenkant op de voorste startrij. Een startloop + 3 ronden moeten worden afgelegd. Ik had er liever 4 gereden om onze 35 minuten te vullen. Het is opvallend dat alle reeksen een korte koers rijden op dit BK.
Om 14u stipt horen we het fluitsignaal en ik schiet als een pijl weg (foto). Volledig volgens scenario, mijn meest explosieve start ooit ! Wat een snelheid. Nathan, Wannes en ik samen naar het bos toe. Zo kunnen we koers maken. Maar helaas glijdt Wannes uit in een bocht met steentjes vlak voor we het bos invliegen. Ik zit vlak op zijn wiel en tik het even aan, maar gelukkig blijf ik recht en schiet als eerste het bos in. Nathan in mijn spoor, gevolgd door Dries, Mattis G, Mattis J, e.a… Niettegenstaande deze razendsnelle (en lange) start voel ik mij fantastisch. Ik heb superbenen en kan het hoge tempo goed aanhouden. In de aanloop naar de lange klim kan ik al een gaatje van zo’n 20m slaan op Nathan. Dit gaat goed. Deze lange klim wordt voorafgegaan door een 90° bocht die opgevuld is met grote, grijze keien. Ik heb dit traject op voorhand voldoende en aan even grote snelheid geoefend. De bedoeling hier is om zo lang mogelijk voordeel te halen uit mijn snelheid bij mijn beklimming door minimaal af te remmen in deze bocht. En op verkenning lukte dit keer op keer. Maar het zit de West-Vlamingen niet mee en ook ik moet onderuit. Ik schuif over de stenen en knal met mijn gezicht op mijn stuur. Even is alles zwart-wit voor mijn ogen. Met een gehavende lip en een kapotte koersbril op mijn neus krabbel ik , een beetje halfdronken, recht. Ik zie dat ook mijn ketting eraf ligt. Ondertussen tikken al 15 seconden weg. Terwijl ik deze er weer opleg, rijden de achtervolgers mij voorbij. Shit…shit…shit !!! Ik spring weer op mijn fiets maar heb het gevoel dat elke boom die ik voorbij draai op mij afkomt. Ik zit momenteel op de 10de plek en ik heb een hele ronde nodig om weer op mijn positieven te komen. Ik verbijt echt de pijn : mijn hoofd bonst en mijn lip, elleboog, bil en knie zijn gekwetst. Heel veel supporters en vrienden langs het parcours moedigen me sterk aan, maar eerlijkheidshalve durf ik zeggen dat wanneer dit geen BK zou zijn geweest, ik misschien wel was afgestapt. Ondertussen rijdt Nathan aan kop, Dries in 2de positie en vermoedelijk gevolgd door de 2 Mattissen, Michiel, Jason, Nico, Wannes, Jonas … De derde en tevens laatste ronde vind ik mezelf en de kracht terug om aan een remonte te beginnen. Halfweg de ronde heb ik stelselmatig al zo’n 5 renners ingehaald. En ik ga op jacht naar Mattis G. die in 4de positie rijdt. Mama heeft geklokt en hij zit slechts op 12 secondjes voorsprong. Mama en ik geloven er nog in. Alle renners zijn behoorlijk op terwijl ik weer in de lift zit. Ik win zienderogen terrein en op het grasveld in de aanloop naar de aankomst ga ik nog over Mattis G. en word uiteindelijk zelf vierde. Dit is knokken geweest en iedereen is lovend over mijn inhaalrace. Maar toch… Ik finish met heel veel pijn en de ontgoocheling is behoorlijk groot. Ik had er heel veel van verwacht maar het mocht niet lukken. Deze keer geen fietspech, maar genekt door een valpartij. Had de wedstrijd 4 rondes geduurd of had ik een halve ronde eerder aan mijn heropmars kunnen beginnen, dan kon ik wellicht nog een podiumplaats behalen. Maar het is nu eenmaal niet anders. En dat is toch even slikken. Hopelijk mag het tij snel keren.
Ik ben blij voor diegenen voor wie het wel is gelukt vandaag : proficiat Nathan, Dries en Mattis J. En ook proficiat aan alle andere renners. We brachten weer spektakel vandaag met z’n allen. Bedankt ook aan alle supporters voor de vele aanmoedigingen. Ik had ze zo nodig en jullie gaven me weer vleugels. Aan Peter, Gemma, Math en Marie-Thérèse, fijn dat jullie erbij waren.
En tot slot, succes voor mijn teamgenoten die zondag in Eupen hun BK rijden en voor de teamgenoten op de wereldbekerwedstrijd in La Bresse, Frankrijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten