Kids Trophy - La Reid - 27-05-2012

Afgelopen week was voor mij weer een hele drukke bedoening.  Met mijn Heilig Vormsel in het vooruitzicht moest ik na school de generale repetities en de Vormselwake bijwonen. ’s Avonds volgden dan nog de fietstrainingen en het huiswerk. Zaterdagnamiddag om 17u ging de Vormselviering door. Er waren 99 communicanten en de mis duurde dan ook 2 uur. Gewoonlijk proberen wij altijd de dag voor de wedstrijd ter plaatse te zijn. Dus voor mij geen feest die avond, maar snel even iedereen groeten op het kerkplein en dan om 19u30 in de auto richting La Reid. Een lange rit maar vlot verlopen en eens daar aangekomen een lekker lange nacht voor de boeg.
 

Het was precies hetzelfde parcours als vorig jaar. Het lag er droog bij met technische stukken en lange snelle afdalingen en lange steile beklimmingen. Er was veel verwarring over de starturen  en uiteindelijk was dat voor mijn reeks om 14u.

We vertrokken van op het baantje en moesten 4 ronden koersen. Ik was goed mee gestart als 2^de achter Lucas, die ik even later voorbij kon gaan. Ik reed dan ½ ronde op kop, maar liet daarna Nathan voorbij komen. Ook de volgende ronde reden we in diezelfde positie. De 3^de ronde plaatste ik een versnelling op de tweede beklimming en ik pakte even 10 à  15 meter maar ik kon Nathan niet helemaal afschudden waardoor hij even later weer terug kon komen. Ik kon hem nog een paar honderd meter bijhouden toen hij doortrok, maar moest hem daarna toch lossen na de inspanning  die ik daarvoor net gemaakt had. Nathan reed verder weg en ik reed de hele laatste ronde alleen als 2^de. Op het einde naderde Mathis nog iets maar ik kon hem toch voorblijven en de voorsprong op hem weer doen groeien. Nathan finishte 1^ste , ik 2^de en Mathis 3^de .

Groetjes Louis

 

BELGISCH KAMPIOENSCHAP MOUNTAINBIKE 2012

BK  -  Eupen  -  19-05-2012

Eindelijk het BK MTB, de wedstrijd waar velen naar toe geleefd hebben. De weersvoorspellingen zijn niet zo goed. Wisselvallig met regen- en onweersbuien voor het weekend. Ik heb nog nooit in Eupen gekoerst maar de omloop staat me ferm aan. Een mooi, snel parcours, heel afwisselend en ook ietwat verraderlijk. Het grootste stuk situeert zich in het bos, met één langgerokken klim en voor de rest korte nijdige hellingen, vooral single-tracks met veel stenen en boomwortels, heel wat draaien en keren, enkele korte technische afdalingen en in terrassen weer naar boven rijden. Voor elk wat wils dus. Alle passages volgen elkaar heel snel op. Je moet ze haast echt een beetje op automatische piloot kunnen nemen. Een goede verkenning vooraf is dus zeker noodzakelijk ! Om het parcours wat droog te houden bij regen (zoals voorspeld) zijn bepaalde stukken opgevoerd met keien. Door de hoge snelheid waarmee op dit parcours kan gereden worden, zijn deze stukken dus uiterst riskant voor uitschuivers. Door de vele single-tracks zijn er ook heel weinig zones om renners voorbij te steken. Als eerste het bos induiken is volgens mijn papa en ik een goede strategie.

Donderdag 17-05-2012

Tegen de middag komen we aan bij het voetbalstadion van Eupen. De mobilhomeparking is vlakbij het parcours gelegen. We krijgen onmiddellijk een warme ontvangst van Suzanne Rex en haar 3 jongens. Ze wonen op 7 km van Eupen en nodigen Jens Vertongen en mij uit voor een lekkere spaghetti bij hen thuis. Om 15u brengt ze ons terug naar Eupen. Papa en ik gaan verkennen. Het parcours is grotendeels uitgezet, maar moet hier en daar nog linten en veiligheidsmatten krijgen. De ondergrond voelt droog aan. Da’s goed.

Vrijdag 18-05-2012

We gaan vandaag met ons gezin onze vrienden in Maastricht opzoeken. Dat is slechts 50 km vanuit Eupen. Even lekker ontspannen, weg van het circuit. Rond 18u zijn we terug en gaan papa en ik nog eens verkennen, zien of er wat veranderd is. Het heeft de vorige nacht hard gewaaid en geregend maar het parcours is hetzelfde gebleven. De zon overdag doet alles snel opdrogen.

Zaterdag 19-05-2012

De dag van het BK is aangebroken. In tegenstelling tot de weerberichten is het een zonnige en zelfs warme dag. We hopen allen luidop dat dit lekkere weertje de hele dag zal aanhouden. Om 10u30 begint de koers van de jongsten (7-8 jarigen) en daarna is het om het uur aan een andere categorie. Onze reeks rijdt om 14u, met aanmelding om 13u45 aan de startblokken. Alle categorieën vertrekken van op een open grasveld naast het voetbalplein. Er is een lange startloop voorzien met enkele lussen op het veld om het grote aantal renners heel vlug uit elkaar te trekken. Na het plein volgt een stukje straat en dan zo’n 50m verder ga je een parking op en het bos binnen.
Ik ben gefocust op mijn start. Ik mag als vierde mijn positie kiezen op sta centraal/binnenkant op de voorste startrij. Een startloop + 3 ronden moeten worden afgelegd. Ik had er liever 4 gereden om onze 35 minuten te vullen. Het is opvallend dat alle reeksen een korte koers rijden op dit BK.
Om 14u stipt horen we het fluitsignaal en ik schiet als een pijl weg (foto). Volledig volgens scenario, mijn meest explosieve start ooit ! Wat een snelheid. Nathan, Wannes en ik samen naar het bos toe. Zo kunnen we koers maken. Maar helaas glijdt Wannes uit in een bocht met steentjes vlak voor we het bos invliegen. Ik zit vlak op zijn wiel en tik het even aan, maar gelukkig blijf ik recht en schiet als eerste het bos in. Nathan in mijn spoor, gevolgd door Dries, Mattis G, Mattis J, e.a… Niettegenstaande deze razendsnelle (en lange) start voel ik mij fantastisch. Ik heb superbenen en kan het hoge tempo goed aanhouden. In de aanloop naar de lange klim kan ik al een gaatje van zo’n 20m slaan op Nathan. Dit gaat goed. Deze lange klim wordt voorafgegaan door een 90° bocht die opgevuld is met grote, grijze keien. Ik heb dit traject op voorhand voldoende en aan even grote snelheid geoefend. De bedoeling hier is om zo lang mogelijk voordeel te halen uit mijn snelheid bij mijn beklimming door minimaal af te remmen in deze bocht. En op verkenning lukte dit keer op keer. Maar het zit de West-Vlamingen niet mee en ook ik moet onderuit. Ik schuif over de stenen en knal met mijn gezicht op mijn stuur. Even is alles zwart-wit voor mijn ogen. Met een gehavende lip en een kapotte koersbril op mijn neus krabbel ik , een beetje halfdronken, recht. Ik zie dat ook mijn ketting eraf ligt. Ondertussen tikken al 15 seconden weg. Terwijl ik deze er weer opleg, rijden de achtervolgers mij voorbij. Shit…shit…shit !!! Ik spring weer op mijn fiets maar heb het gevoel dat elke boom die ik voorbij draai op mij afkomt. Ik zit momenteel op de 10^de plek en ik heb een hele ronde nodig om weer op mijn positieven te komen. Ik verbijt echt de pijn : mijn hoofd bonst en mijn lip, elleboog, bil en knie zijn gekwetst. Heel veel supporters en vrienden langs het parcours moedigen me sterk aan, maar eerlijkheidshalve durf ik zeggen dat wanneer dit geen BK zou zijn geweest, ik misschien wel was afgestapt. Ondertussen rijdt Nathan aan kop, Dries in 2^de positie en vermoedelijk gevolgd door de 2 Mattissen, Michiel, Jason, Nico, Wannes, Jonas … De derde en tevens laatste ronde vind ik mezelf en de kracht terug om aan een remonte te beginnen. Halfweg de ronde heb ik stelselmatig al zo’n 5 renners ingehaald. En ik ga op jacht naar Mattis G. die in 4^de positie rijdt. Mama heeft geklokt en hij zit slechts op 12 secondjes voorsprong. Mama en ik geloven er nog in. Alle renners zijn behoorlijk op terwijl ik weer in de lift zit. Ik win zienderogen terrein en op het grasveld in de aanloop naar de aankomst ga ik nog over Mattis G. en word uiteindelijk zelf vierde. Dit is knokken geweest en iedereen is lovend over mijn inhaalrace. Maar toch… Ik finish met heel veel pijn en de ontgoocheling is behoorlijk groot. Ik had er heel veel van verwacht maar het mocht niet lukken. Deze keer geen fietspech, maar genekt door een valpartij. Had de wedstrijd 4 rondes geduurd of had ik een halve ronde eerder aan mijn heropmars kunnen beginnen, dan kon ik wellicht nog een podiumplaats behalen. Maar het is nu eenmaal niet anders. En dat is toch even slikken. Hopelijk mag het tij snel keren.

Ik ben blij voor diegenen voor wie het wel is gelukt vandaag : proficiat Nathan, Dries en Mattis J. En ook proficiat aan alle andere renners. We brachten weer spektakel vandaag met z’n allen. Bedankt ook aan alle supporters voor de vele aanmoedigingen. Ik had ze zo nodig en jullie gaven me weer vleugels. Aan Peter, Gemma, Math en Marie-Thérèse, fijn dat jullie erbij waren.
En tot slot, succes voor mijn teamgenoten die zondag in Eupen hun BK rijden en voor de teamgenoten op de wereldbekerwedstrijd in La Bresse, Frankrijk.

Kids Challenge – Moerbeke – 12-05-2012
 

Dit weekend is er een VOR-koers in Ouren, wat als technisch parcours dik in orde is. En er is een wedstrijd van de Kids Challenge in Moerbeke. Het is ook schoolfeest dit weekend met een heuse Vlaamse kermis, optredens en een BBQ. Ik kies voor Moerbeke omdat het ten eerste eens een koers dicht bij huis is en ik dan ’s avonds misschien nog eens naar het schoolfeest kan. En ten tweede omdat het een klassementswedstrijd is.

Het is een vlak, snel en lang parcours. Er zijn geen veranderingen aangebracht in vergelijking met vorige jaren. De omloop start van op een lange rechte weg gevolgd door heel wat bochtenwerk in het bos. Op het einde van de ronde is er ook een drop (foto).

Het heeft niet meer geregend maar er liggen hier en daar nog wat plassen. Mijn papa en ik kiezen voor laag-profiel banden. We zijn weer met zo’n 30 renners en starten dus van op de baan met 6 op een rij (foto).
Het moet een snelle start worden op die rechte strook en het is een heel eind sjette geven vooraleer we het bos ingaan. We rijden met enkele jongens al heel vlug weg van de groep en gaan met zo’n 7 man het bos in : o.m. Jason, Nico, Sander, Senne, Wannes, Ewout, ikzelf, … We blijven 3 volle ronden bij elkaar. De eerste twee toeren wacht iedereen af, niemand durft demarreren omdat het op deze omloop toch heel moeilijk is om zo vroeg in de wedstrijd al verschil te maken. De derde ronde verhoogt het tempo wat, maar toch blijven we samen. Bij het ingaan van de vierde en laatste ronde versnel ik nog eens op de lange baanstrook. Ik demarreer voluit en 3 renners kunnen volgen. Dan voel ik plots dat mijn voorwiel los zit, weg en weer slaat en tegen mijn rem sleept. Potverdikke…! Ik moet onmiddellijk gas terugnemen, gedaan met voluit vooruit gaan. Ik laat me weer afzakken en we gaan met 4 man de laatste keer het bos in. Wannes op kop. Senne moet na enige tijd lossen op Wannes maar Sander en ik kunnen hem niet direct passeren. Wannes slaat een gat ! Op de trapjes lukt het mij toch om Senne en Sander voorbij te wippen en ik jump voluit van de drop ! Ondertussen is Wannes te ver weggereden en kan ik wel nog een mooie tweede plaats uit de brand slepen (foto).

Na aankomst merken mijn papa en ik dat de snelspanner van mijn voorwiel helemaal los zit, de draad volledig uitgeschuurd ! Ik heb dus heel veel geluk gehad dat ik mijn voorwiel niet kwijtspeelde tijdens het koersen.
Hoe zou ik er dan hebben uitgezien, en dat vlak voor mijn Vormsel !

Vandaag werd in Moerbeke ook het provinciaal kampioenschap van Oost-Vlaanderen gereden.
Proficiat aan Nico Polfliet met zijn provinciale titel in onze reeks !

Kids Challenge – Opglabbeek – 05-05-2012

Vandaag weer richting Limburg voor mijn tweede wedstrijd van de MTB Kids Challenge te Opglabbeek. Leve de beklimmingen op de mijnterrils. Maar… viel dit even tegen ! Nergens een berg te bespeuren in Opglabbeek. Er zijn slechts 2 “heuveltjes” op het o zo platte parcours. Ik hou persoonlijk meer van technische circuits. Maar vandaag is toch ook interessant want hier kan ik mijn snelheid eens echt testen.

We komen weer met een ferme groep aan de start, zo’n kleine 40-tal renners. Aangezien ik nog maar één Kids Challenge wedstrijd reed, vertrek ik zelf van op de tweede rij. We zetten snel aan op een brede baan en ik zit vooraan in een kopgroep van zo’n 15 renners. Niemand durft al echt weg te springen, alhoewel het best nog een beetje sneller kan (en mag). Dus trek ik eventjes door met enkel Jonas en Sander in mijn spoor.  In een slijkerig bosstuk met enkele korte bochten moet Jonas lossen na een valpartij. Sander en ik zetten door maar laten even later toch het tempo weer wat zakken want er blijven nog 2 rondes te rijden. Jonas, Nathan en nog 2 andere renners pikken aan en we rijden verder met z’n zessen. Bij het ingaan van de laatste ronde vind ik dat er wel weer wat verandering in de wedstrijd mag komen. En op de brede startbaan trek ik opnieuw door op mijn grootste versnelling. Alleen Sander volgt. Ik doe het meeste kopwerk en ga als eerste de laatste bocht in, op weg naar de finish. Ik begin te spurten op een iets te grote versnelling waardoor ik niet onmiddellijk aan de gewenste snelheid geraak. Maar eens gelanceerd, spurt ik door, de finish kortbij. Dan komt Sander plots weer naast mij, we rijden schouder aan schouder, en hij klopt me met een banddikte voorsprong. Ik ben 2 toeren te vroeg gestopt met trappen. Is dat balen ! Tja…het kan je overkomen.

Groetjes van Louis en tot volgend weekend.

Kid’s Trophy – Cuesmes - 21-04-2012

Locatie : Cuesmes, rue de Bavai. We hebben al eerder meegemaakt dat we aan de andere kant van de terril stonden. Maar door de goede aanwijzing van teammanager Liliane werd de GPS meteen goed ingesteld.

Voor mij is Cuesmes het parcours waar het stof je achter de rug vliegt, heel technisch, de vele klims recht op de pedalen naar boven trappend, snelle afdalingen, …

Helaas, dit jaar zijn de weersgoden ons minder gunstig gezind. Vrijdagavond, bij aankomst met de caravan, reden we ons al bijna meteen vast in de drassige weide. Dit laat je al vermoeden hoeveel het de laatste week geregend heeft. Het parcours lag er dan ook heel modderig en glad bij. Papa dacht vooral aan het  extra onderhoudswerk aan mijn fiets. Na elke verkenningsronde werden mijn mountainbike en ik steeds minder herkenbaar door het kleverige slijk. Dus poetsen, poetsen, poetsen,… en de juiste bandenkeuze maken voor de volgende dag, want de regen hield aan.
Dit jaar was het parcours een beetje langer dan vorig jaar en er waren meer single tracks. Doordat het zo modderig lag, was het op sommige stukken moeilijk rijden en zou het in de wedstrijd waarschijnlijk op veel plekken lopen worden…

De wedstrijddag zelf werd afgewisseld door hevige regenbuien met bijhorende windvlagen en opklaringen.  Zelfs de tenten van ons KMC TREK-team moesten er bijna aan geloven. Het had nog de ganse nacht flink doorgeregend en de organisatie besliste dan ook om het stuk achteraan de mijnterril  - waar het zelfs niet meer lukte om naar boven te lopen – uit het parcours te halen.

Gelukkig bleef het gedurende onze reeks droog. Om 14u30 was het dan zover. We vertrokken vanop een zompige weide waar het ook al voor geen meter liep. Ik was goed mee gestart vooraan  maar ik wou niet direct op kop rijden. Dus liet ik me afzakken naar de 2^de plaats, achter Nathan en voor Mathis. De eerste helft van de eerste ronde kon ik goed volgen. Maar op een beklimming met twee sporen, het ene hoger dan het andere, koos ik het bovenste betere spoor, maakte een stuurfout en gleed weg naar het onderste spoor. Daardoor moest ik een gaatje laten van ongeveer tien meter.  Ik kon jammer genoeg die voorsprong niet terug dicht rijden en kreeg dan nog even een klopje van de hamer waardoor ik Nathan nog verder moest laten rijden. Op de 3^de en 4^de renner had ik wel al een geruststellende voorsprong. Ergens in de tweede ronde kreeg ik het ritme opnieuw te pakken en ik kon nog een paar seconden van de achterstand op Nathan goedmaken. Maar hem bijhalen was niet meer mogelijk. Ik reed verder mijn eigen tempo en eindigde dus als 2^de op een 30-tal  seconden van Nathan. Mathis en Wannes reden binnen als 3^de en 4^de .

Groetjes Louis  J