Een behoorlijk lastig parcours met veel korte, nijdige hellingen en hobbelige afdalingen.
Vorig jaar won ik hier met kleine voorsprong na een spannende koers met ontsnapping in de laatste ronde. Ik had er dus wel zin in.
Tijdens de week vroeg ik mijn papa om mijn vaste vork te monteren, want zo reed ik vorig jaar een super wedstrijd.
Vrijdagavond verkende ik het parcours. Het lag er kurkdroog bij. Er zat een drop-of in, waarvan men
nog niet wist of U-13 hier af zou moeten rijden. De rit voelde goed aan.
nog niet wist of U-13 hier af zou moeten rijden. De rit voelde goed aan.
Zaterdagmorgen, tweede verkenning. Het dilemma over de drop-of was er nog steeds, dus best eventjes oefenen. Ik trainde dit samen met mijn 2 teamgenoten Joren en Wout Alleman, en het lukte goed. Supertof !
Mijn wedstrijd was pas om 16u30, dus het werd een lange dag. Ik vind het leuker om vroeger te starten zodat we achteraf meer tijd hebben om te ravotten onder vrienden.
De wedstrijd bestond uit een startlus en twee lange rondes. Er was een extra stuk ingelast in het parcours in vergelijking met vorig jaar : een lange rechte grintstrook, een stuk weide, een houten brug en een klim in het grint.
De wedstrijd bestond uit een startlus en twee lange rondes. Er was een extra stuk ingelast in het parcours in vergelijking met vorig jaar : een lange rechte grintstrook, een stuk weide, een houten brug en een klim in het grint.
We vertrokken vanop een baan. Het was weer een grote bende. Ik mocht als eerste naar de start, 6 renners op één lijn.En…goed vertrokken. Na een lange startklim zowel op de baan als op het grint kon zich meteen een groepje renners afscheiden. Met z’n vijven kwamen we boven in het veld. Ik was goed mee en reed als 2de achter Nathan.
Halfweg de 1ste ronde zijn wij dan met z’n tweeën kunnen ontsnappen, maar kort daarna kreeg ik plots last van krampen in mijn armen. Dit was verschrikkelijk pijnlijk op het toch wel hobbelige parcours. Ik besliste Nathan te laten rijden en liet me afzakken. Even later haalden Mathis, Dries en Sander mij in. Jammer.
Halfweg de 1ste ronde zijn wij dan met z’n tweeën kunnen ontsnappen, maar kort daarna kreeg ik plots last van krampen in mijn armen. Dit was verschrikkelijk pijnlijk op het toch wel hobbelige parcours. Ik besliste Nathan te laten rijden en liet me afzakken. Even later haalden Mathis, Dries en Sander mij in. Jammer.
De rest van de wedstrijd reed ik in 5de positie, puur op wilskracht de pijn verbijtend, want mijn armen brandden hevig. Hier had mijn geveerde vork misschien een stukje verlichting kunnen geven, maar een overwinning zat er vandaag zeker niet in.
Op het einde van de laatste ronde naderde mijn vriend Wannes nog snel op mij. Ik moest er dus in de laatste rechte lijn nog een pittig eindspurtje uitpersen om mijn 5de plek te behouden.
Toch kijk ik tevreden terug op deze wedstrijd. Mijn doorzetting leverde mij uiteindelijk toch een mooie vijfde plek op. Helaas geen foto’s deze keer want mijn “personal fotograaf” alias mama was er niet bij in Pepingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten